11-13.10.2013 - Zakopane. Rekolekcje Maltańskie
Zacznijmy od końca. Jako wieloletni wolontariusz jednego z dzieł Zakonu Maltańskiego zastanawiałam się w czym tkwi przyczyna problemów i zawirowań spotykających nas na każdym kroku. Te rekolekcje odpowiedziały na to pytanie, stając się jednocześnie drogowskazem jak i gdzie dalej iść. Jeśli Pan Bóg będzie na pierwszym miejscu wszystko będzie na swoim miejscu. Już nieważne, co będzie dalej, ale jeśli nie zaczniemy od modlitwy i zapatrzenia się w Najświętszy Sakrament to cała nasza praca będzie budowaniem na piasku i pierwsza lepsza burza zdmuchnie nas z powierzchni ziemi. Nasze dzieła musimy budować na fundamencie wiary, umacniać zaprawą modlitwy i Słowa Bożego. Dlatego rekolekcje maltańskie to tak naprawdę początek – jeśli tu będzie nasze Źródło, to wystarczy sił na cały rok pracy.
Credo kredą – te słowa przyświecały nam podczas wieczornych rozważań.
Wierzę… Kreda kojarzy się ze szkołą. W wierze nie można się zatrzymać, ciągle trzeba się uczyć jej na nowo, ona musi w nas dojrzewać, kto stoi ten się cofa..
Kochaj bliźniego swego jak siebie samego. Kochaj Panów Chorych, współpracowników, powolną kasjerkę w sklepie i sąsiada. Ale jak to zrobić, jeśli czasem siebie nienawidzimy. Skąd wtedy czerpać wzorce jak kochać innych? A może siebie pokochać? Gdzie jeśli nie w górach dostrzeżesz swą wyjątkowość. Wiktorówki, Polana Rusinowa.. Ostre granie szczytów, drzewa skąpane w jesiennych barwach, oświetlone najpiękniejszymi promieniami słońca, które można było sobie tylko wymarzyć na ten październikowy weekend. To wszystko dla mnie. To dla mnie Sam Bóg to stworzył, żeby cieszyć moje oko. Taki prezent musi być prezentem z miłości. Jeśli On mnie tak bardzo kocha to co stoi na przeszkodzie, aby też siebie pokochać?
A gdybyśmy się już całkiem pogubili, to samo miejsce naszych noclegów nasuwa nam pewien drogowskaz: Księżówka. W 1997 roku był tu Jan Paweł II – najbliższy nam święty, pokazujący jak żyć w naszych czasach, nie jak 300 czy 500 lat temu, tylko dziś, z całym dobrem i złem obecnego świata.
Rekolekcje to czas błogosławiony, cichy, inny. Aby z tego czasu czerpać na cały rok, tu trzeba wszystko zacząć. Nie mogło więc zabraknąć rzeczy niezwykłych, niecodziennych, które staną się źródłem wspomnień. Pisaliśmy ikony – niezwykły sposób modlitwy na drewnianej deseczce, gdy wśród kolorowych farb budzi się w nas czyste i niewinne dziecko. Aby bronić wiary musimy mieć często jasne argumenty – dlatego powinniśmy wiedzieć jak mocno i pięknie splata się wiara z nauką. W niedziele braliśmy udział w niezwykle ciekawej konferencji z pogranicza kosmologii, fizyki i … życia codziennego. Od rzeczy niezwykłych-początku świata, kosmosu, gwiazdy, doszliśmy w naszych dociekaniach do pytań o działanie kuchenki mikrofalowej, co dzieje się w gotowanym jajku, czy włączonym telefonem jesteśmy w stanie zakłócić urządzenia pokładowe samolotu. Rzeczy wielkie i małe-wszystkie są niezwykłe.
Za ten czas modlitwy i umocnienia: Bóg zapłać wszystkim tym, bez których rekolekcje nie mogłyby się odbyć. Za to wszystko Chwała Panu!
Agnieszka Skowronek
Zdjęcia: Małgorzata Szatan, Marek Grzymowski
Zobacz zdjęcia
sobota, 11.10.2013 >>>
niedziela, 12.10.2013 >>>